Woensdag, de normale routine zoals de voorbije dagen.
Donderdagvoormiddag heb ik de dagdagelijkse taken verricht.
In de namiddag was ik tot 15 uur alleen op de boekhoudkundige afdeling.
Alles wat men mij de vorige dagen geleerd had, heb ik kunnen toepassen.
Het was wel een drukke namiddag, veel telefoonverkeer.
Vrijdag, de laatste dag van mijn stage.
Dit was best wel nog een spannende dag, er stond nog het interview gepland met de bedrijfsleider, dan was er ook nog het bezoek van mevrouw de Both.
Donderdagvoormiddag heb ik de dagdagelijkse taken verricht.
In de namiddag was ik tot 15 uur alleen op de boekhoudkundige afdeling.
Alles wat men mij de vorige dagen geleerd had, heb ik kunnen toepassen.
Het was wel een drukke namiddag, veel telefoonverkeer.
Vrijdag, de laatste dag van mijn stage.
Dit was best wel nog een spannende dag, er stond nog het interview gepland met de bedrijfsleider, dan was er ook nog het bezoek van mevrouw de Both.
Toen ik deze morgen aankwam, startte ik alles voor de laatste keer op. De post ging voor de laatste keer door mijn handen, dit gaf me toch wel een raar gevoel.
Voor het interview met Mr. Van de Kerckhove, bedrijfsleider had ik best wel wat zenuwen.
Ik kwam hem wel eens tegen in de gangen, bracht ‘s morgens zijn post en hoorde hem af en toe aan de telefoon, maar voor de rest was hij toch een onbekende voor mij.
Hij was heel vriendelijk en stelde mij op mijn gemak. Ik sprak met hem alsof ik hem al jaren kende.
Hij was tot heel veel bereid,antwoordde graag op mijn vragen, maakte er zelfs tekeningen bij en verduidelijkte met voorbeelden uit mijn denkwereld.
Ik bedankte hem met een kleine attentie voor het gesprek en leuke, leerrijke stage.
Tijdens de middagpauze trakteerde ik de personen met wie ik 2weken had samengewerkt met een zoete lekkernij.
Zij wensten mij nog veel succes en hoopten mij nog eens terug te zien.
In de namiddag was het vrij druk, wat normaal is op het einde van de maand.
Druk, druk, druk…
Voor het interview met Mr. Van de Kerckhove, bedrijfsleider had ik best wel wat zenuwen.
Ik kwam hem wel eens tegen in de gangen, bracht ‘s morgens zijn post en hoorde hem af en toe aan de telefoon, maar voor de rest was hij toch een onbekende voor mij.
Hij was heel vriendelijk en stelde mij op mijn gemak. Ik sprak met hem alsof ik hem al jaren kende.
Hij was tot heel veel bereid,antwoordde graag op mijn vragen, maakte er zelfs tekeningen bij en verduidelijkte met voorbeelden uit mijn denkwereld.
Ik bedankte hem met een kleine attentie voor het gesprek en leuke, leerrijke stage.
Tijdens de middagpauze trakteerde ik de personen met wie ik 2weken had samengewerkt met een zoete lekkernij.
Zij wensten mij nog veel succes en hoopten mij nog eens terug te zien.
In de namiddag was het vrij druk, wat normaal is op het einde van de maand.
Druk, druk, druk…
17u ,tijd om afscheid te nemen.
Ik kreeg een brief en een geschenk, dat ontroerde mij, ik nam met spijt in het hart afscheid van iedereen, en bedankte hen voor de leuke en leerrijke tijd. Ook het vertrouwen dat ik kreeg vond ik super!
Ik hoop deze toffe, aangename mensen nog eens terug te zien.
Ik ga alles en iedereen hier missen.
Ik kreeg een brief en een geschenk, dat ontroerde mij, ik nam met spijt in het hart afscheid van iedereen, en bedankte hen voor de leuke en leerrijke tijd. Ook het vertrouwen dat ik kreeg vond ik super!
Ik hoop deze toffe, aangename mensen nog eens terug te zien.
Ik ga alles en iedereen hier missen.
Bedankt voor alles!!
Groetjes Elyne
Groetjes Elyne